Πεζοπορία στoν Χελμό και το Πλανητέρο | Επίσκεψη στο Σπήλαιο Λιμνών | Σάββατο 25 Μαΐου 2024

Πληροφορίες Περιοχής

Το Σπήλαιο Λιμνών

Το σπήλαιο των Λιμνών είναι το μοναδικό στην Ευρώπη με ένα εξαιρετικό υπόγειο δίκτυο 13 λιμνών. Για το λόγο αυτό και κάθε χρόνο καταφέρνει να αποσπά μεγάλες διεθνείς διακρίσεις.
Το σπήλαιο των Λιμνών, που παλαιότερα ονομαζόταν Τρουπίσιο, βρίσκεται σε υψόμετρο 827 μέτρων και απέχει 17 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και 9 χλμ. από την Κλειτορία.
Μυθολογία:
Σύμφωνα με τον μύθο, που παραδίδεται με πολλές παραλλαγές από τον Παυσανία, στα Αρκαδικά, τον Απολλόδωρο στη Βιβλιοθήκη και τον Βιτρούβιο, οι θυγατέρες του βασιλιά της Τίρυνθας Προίτου, η Λυσίππη, η Ιφινόη και η Ιφιάνασσα, βρήκαν καταφύγιο σε μια σπηλιά στα Αροάνια, πάνω από τη Νώνακρι, όταν κατελήφθησαν από μανία, για τιμωρία, επειδή καυχήθηκαν ότι το παλάτι τους ήταν ωραιότερο από τον ναό της Ήρας, ή επειδή δεν σεβάστηκαν το Ξόανο της Θεάς.
Κατά μια άλλη εκδοχή οι Προιτίδες τιμωρήθηκαν, επειδή δεν έπαιρναν μέρος στις τελετές του Διονύσου.
Όπως παραδίδει ο Παυσανίας, ο Μεσσήνιος θεραπευτής και μάντης Μελάμπους, με απόκρυφες θυσίες και καθαρμούς έφερε τις κόρες του Προίτου κάτω, σε μια θέση που λεγόταν Λουσοί και ήταν στην αρχαιότητα ακμαία πόλη. Σήμερα είναι σημαντικός αρχαιολογικός χώρος. Το σπήλαιο των Λιμνών φαίνεται ότι έχει πολλά στοιχεία, που θα συνηγορούσαν στη ταύτισή του με τη σπηλιά των Προιτίδων, άποψη που υποστηρίζουν ορισμένοι σύγχρονοι σχολιαστές των αρχαίων κειμένων και αρχαιολόγοι.
Όσο για τα νερά του σπηλαίου, υπάρχει η παράδοση που συνδέεται με τη μυθική διήγηση και κυρίως με τις μεταγενέστερες παραλλαγές της, ότι είναι ακατάλληλα για πλύσιμο και ότι προκαλούν αποστροφή για το κρασί.
Το σπήλαιο των Λιμνών συνεχίζει να  καλλιεργεί τη δική του μυθολογία μέχρι τις ημέρες μας, βασισμένη στα στοιχεία που προσφέρει η θέση του, τα μέχρι τώρα ευρήματα και η απαράμιλλη ομορφιά του.
Μορφολογία:
Λίμνες στο εσωτε­ρικό ενός σπηλαίου δεν είναι κάτι συνηθισμένο, ούτε παγκόσμια ούτε για τον Ελλαδικό χώρο, όπου αποτελεί μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο. Είναι παλαιά κοίτη υπόγειου ποταμού με εξερευνημένο μήκος 1980 μέτρα. Το συνολικό μήκος του σπηλαίου είναι περίπου 2 χλμ. και το σχήμα του οφιοειδές.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε στον επίσημο ιστότοπο του Σπηλαίου:
https://www.kastriacave.gr/.

Το Πλανητέρο

Ο Αροάνιος ή Ρουφιάς είναι παραπόταμος του Λάδωνα, πηγάζει από τα Αροάνια ( τον Χελμό ) και διασχίζει την κοιλάδα της Κατσάνας. Στη διαδρομή του συναντιέται με τον χείμαρρο Κλείτορα, με τα ρέματα Λαγκάδα και Χαλίκι καθώς και το Βεσινέικο ποτάμι. Με τον αρχαιότερο πελοποννησιακό ποταμό, τον Λάδωνα, ενώνονται μετά από 10 χλμ. και χύνονται στην τεχνητή λίμνη της Δάφνης. Ο Αροάνιος συνοδεύεται από θρύλους και λαϊκές παραδόσεις σχετικά με την ιχθυοπανίδα του. Ο Παυσανίας μιλάει για τους «Φθεγγόμενους ιχθείς» του ποταμού, δηλαδή ψάρια που έβγαζαν φωνή πουλιού κατά το ηλιοβασίλεμα. Στα νερά του ζουν πέστροφες και χαμοσούρτες.

Σε υψόμετρο 650 μέτρα και χτισμένο αμφιθεατρικά πάνω από το πανέμορφο πλατανόδασος των πηγών του Αροάνιου ποταμού, το Πλανητέρο είναι γνωστό για τους πολλούς νερόμυλους και τα ιχθυοτροφεία που διαθέτει.Το απίστευτο δάσος με τα υπεραινώβια πλατάνια, οι νεροτριβές, το διαρκές κελάρυσμα των νερών και οι πηγές του Αροάνιου ποταμού με τα νερά που αναβλύζουν μέσα από τα βράχια κάνουν το Πλανητέρο αγαπημένο προορισμό. Το χωριό πήρε το όνομά του είτε από τα πολλά πλατάνια και τα νερά είτε από κάποιον φυγόδικο και φυγόποινο, που λεγόταν Πλανήτερος, και εγκαταστάθηκε πρώτος στο χωριό.
Το νερό ήταν η κινητήριος δύναμη για τους νερόμυλους της περιοχής που πλέον έχουν καταστραφεί. Υπάρχει όμως ένας που έχει αναστηλωθεί και λειτουργεί με τον παραδοσιακό τρόπο και με ακριβώς τον ίδιο παλιό μηχανισμό. Κατασκευάστηκαν το 1860 μετά από συνεννόηση των κατοίκων οι οποίοι διευθέτησαν με τέτοιο τρόπο την υδροδότηση των κτημάτων τους ώστε το νερό να καταλήγει σε συγκεκριμένα αυλάκια που το οδηγούσαν στους μύλους. Στην περιοχή υπήρχαν 4 νερόμυλοι, 4 νεροτριβές και ψυγεία. Τα ψυγεία ήταν πέτρινοι θόλοι πάνω από τους οποίους περνούσε το νερό και στο εσωτερικό τους υπήρχε σταθερή θερμοκρασία 4-6 βαθμών και οι χωρικοί εκεί συντηρούσαν τυριά, λαχανικά και άλλα ευπαθή προϊόντα.

Πηγές:
https://www.kastriacave.gr/